De schoonheid van onzekerheid

Wetenschap. De kunst van het te weten komen. Ik zie wetenschappers als ware kunstenaars die de lege plekken van onze kennis inkleuren of overschilderen met de frisse kleuren van nieuwe inzichten.

Als kind van een professor in de medische biologie kon ik al vroeg een kijkje nemen in de expositieruimtes van de kenniskunst. Oftewel, het laboratorium. Het lab stond vol imposante opstellingen met glazen buizen en kolven waar vrolijk borrelde chemicaliën doorheen stroomden als ware het de wildwaterglijbaan van het Tikibad. Ik vond het prachtig.

Later merkte ik dat zelf wetenschap doen een tijdrovende exercitie is waar je bakken geduld voor nodig hebt. Ik koos voor de digitale wereld. Binnen Digital kan ik gelukkig mijn liefde voor het nieuwe op een instant gratification-manier invullen. Ik hoef niet te turen naar een petrischaal onder de microscoop, de testdata stroomt gewoon je A/B-test dashboard binnen. 

Toch zou elke organisatie de wetenschappelijke methode voor digitale productontwikkeling moeten omarmen. Alle data ten spijt worden besluiten meestal genomen op basis van ‘Hoge Pief Pietje zegt dat het moet’. Of wordt een onwelgevallige gebruikerstest weggewuifd met ‘ach, het zijn maar zeven gebruikers’. De bescheiden mensen van de afdeling Klantonderzoek mompelen dan nog iets over ‘representatief’ maar leggen veelal bedeesd weer een verslag in de la. 

De open blik ontbreekt te vaak. We denken alles al te weten. Aannames die je niet toetst, blijven waar. Lege plekken in je kennis die je niet inzichtelijk maakt, hoef je niet te bedienen. Toegeven dat je iets niet weet, of niet zeker weet, vinden we vaak een zwakte. Terwijl er juist schoonheid schuilt in onzekerheid. En heel belangrijk: de nieuwe onontgonnen paden naar succes verstoppen zich erin. Omdat vanuit de vergaderkamer wordt besloten, worden er vaak mooie wegen aangelegd, die niet helemaal matchen met de klantbehoefte. Het creëren van geliefde olifantenpaadje wordt vaak overgelaten aan de digitale disrupters. En dat is zonde.

Dus directeur, manager, hoge pief: omarm nou die wetenschappelijke methode. Zorg dat je mensen het snappen en kunnen toepassen. Accepteer daarbij het niet weten, de onzekerheid, de onduidelijkheid. Laat de controle los. Stuur op data, niet op je mening. Als je start met een open blik en een open hart voor wat je klant echt nodig heeft, dan kun je zo maar eens een nieuw pad naar succes ontdekken.

* Dit artikel verscheen eerder in het juninummer van Emerce magazine (#184).

Over de auteur: Brechtje de Leij werkt als mobile strategist en schrijft columns voor Emerce.

Op de hoogte blijven van het laatste nieuws binnen je vakgebied? Volg Emerce dan ook op social: LinkedIn, Twitter en Facebook.