Advertentiefraude met malafide apps: wat eraan te doen is

Advertentiefraude met malafide apps is een aanzienlijk probleem. Waarom lagen bureaus en adverteerders te slapen? En wat is eraan te doen?

Onlangs onthulde een onderzoek van BleepingComputer dat meer dan driehonderd kwaadaardige Android-apps via de Google Play Store zijn verspreid en in totaal meer dan zestig miljoen keer zijn gedownload. Deze zogenaamde ‘Vapor’-apps misbruikten advertentieplatformen en phishing-methodes om nietsvermoedende gebruikers te misleiden.

Maar hoe komt het dat zulke apps zo succesvol zijn in digitale campagnes? Het antwoord ligt niet alleen bij de ontwikkelaars van deze schadelijke software, maar ook bij het advertentiemodel waar veel adverteerders en agencies nog steeds blindelings op vertrouwen.

Het probleem: een systeem dat fraude beloont

Veel adverteerders en mediabureaus richten zich primair op bereik en klikken. Dit stimuleert frauduleuze partijen om apps te ontwikkelen die verkeer genereren, ongeacht de werkelijke waarde voor de consument. Zolang er op advertenties wordt geklikt en apps verkeer aantrekken, blijft het geld stromen.

Toch zijn er relatief eenvoudige maatregelen die bedrijven kunnen nemen om dit probleem tegen te gaan. Hier zijn drie concrete oplossingen:

1. Werken met een ‘whitelist’ van toegestane apps – In plaats van breed in te kopen via open advertentienetwerken, zouden adverteerders alleen moeten werken met vooraf goedgekeurde apps. Het is bizar dat anno 2025 blijkbaar nog zoveel mediabureaus een blacklist hanteren, waardoor nieuwe apps altijd standaard worden toegelaten. Door een whitelist te hanteren, waarbij alleen vertrouwde en gecontroleerde apps advertenties mogen tonen, wordt het risico op fraude drastisch verminderd.
2. Niet alleen optimaliseren op klikken – Veel campagnes worden afgerekend op CTR (Click-Through Rate), adverteerders willen namelijk resultaat en klikken zijn resultaat, toch? Kwaadwillende apps maken echter gebruik van misleidende interfaces om kunstmatig klikken te genereren. Adverteerders zouden verder moeten kijken dan klikdata en zich moeten richten op kwalitatieve meetgegevens, zoals daadwerkelijke interacties, brandlift-studies en daadwerkelijke interactie met de content.
3. Actieve reporting en controle – Adverteerders moeten real-time monitoring en rapportages implementeren om verdachte patronen in advertentieprestaties te detecteren. Wanneer een app bijvoorbeeld extreem hoge klikratio’s heeft of onrealistisch veel verkeer genereert uit dubieuze bronnen, moet dit direct worden onderzocht en uitgesloten. Zie hier de AI-paradox: systemen blindelings laten optimaliseren op basis van algoritmes die helaas nog te makkelijke te beïnvloeden zijn. Het feit dat dergelijke fraude zo lang kan bestaan zonder dat er ingegrepen wordt duidt ook op een gebrek aan actief campagnemanagement.

Kwetsbaar

Zolang adverteerders en bureaus vasthouden aan verouderde optimalisatiemodellen, blijft het ecosysteem kwetsbaar voor fraude en misbruik. Het is tijd voor een bewuste aanpak: strengere controle op waar advertenties verschijnen, minder focus op oppervlakkige meetgegevens en een proactieve houding in het opsporen van misbruik. Alleen zo kunnen we voorkomen dat dergelijke apps blijven profiteren van het huidige systeem, maar ook garanderen dat we de beste resultaten boeken voor de merken waarmee we samenwerken.

Over de auteur: Willem Waardenburg is de eigenaar van Pink Marketing.