Zijn Social Media eigenlijk Ego Media?

Gekken en dwazen schrijven hun naam op muren en glazen, zo sprak mijn vader vroeger streng als ik in mooie sierletters mijn naam in de beslagen autoruit schreef. Sinds we allemaal helemaal into sociale media zijn, storen we ons niet meer zo aan die vaderlijke uitspraak.

Als we een nieuwe blogpost schrijven, gebruiken we het hele arsenaal aan sociale media om onze gedachtekronkel onder de aandacht te brengen. We twitteren “hey, lees mijn nieuwe blogpost over …”, we posten de blogpost als leestip in verschillende LinkedIn groepen, en bundelen alles wat we publiceren op onze Friendfeed. En dankzij het kortzichtige algoritme van Google scoren we dankzij al deze cross-linkjes weer wat hoger in de zoekresultaten.

We zijn allemaal hard aan het de-frienden op onze sociale netwerken. Was het een paar jaar geleden nog hip om zoveel mogelijk vriendjes te hebben, nu focussen we ons in de sociale netwerken steeds meer op onze echte vrienden, en hebben we de weak-ties vrolijk ingeruild voor een Whopper van de Burger King. Veel vrienden hebben is uit, veel volgers hebben is in. Volgers zijn namelijk fijn. Ze benadrukken veel meer jouw status dan vrienden.

En dus vertellen we al onze volgers over onszelf, bonken we op onze borst, kijk mij eens, wat een interessante dingen ik doe, posten een fotografisch slechte maar herkenbare spannende locatie op Mobypic en pochen met welke toffe BT-ers (Bekende Twitteraars) we nu weer open koffie aan het drinken zijn.

Draait het bij sociale media dan echt allemaal om het boosten van ons ego? Op eDay was de slotpresentatie van Gary Vay-ner-chuck. Een echte Amerikaanse droom. Uit de sloppenwijken, via saaie baantjes om te overleven, zich omhooggevochten tot een beroemdheid. Allemaal dankzij internet. Zijn recept voor succes? Stop te kijken naar de zoveelste aflevering van Lost, maar investeer 300 dollar in een videocamera, en open voor de camera steeds een andere fles wijn en vertel wat je er van vindt. Met meer dan 850.000 volgers op twitter tot gevolg, meer dan de meeste grote filmsterren en celebraties. Gary heeft zich opgevochten tot een belangrijk personal brand in de wijnwereld, sterker dan de meeste “oude” merken. De droom van alle ego media gebruikers?

Toch is Gary niet bezig geweest om zijn ego te boosten. Gary werkt hard, f*cking hard, zoals hij zelf zegt, om aandacht te geven. Hij heeft sociale media namelijk gebruikt om niet alleen zichzelf en zijn passie zichtbaar te maken, maar ook om aandacht te kunnen geven aan eenieder die hem volgt en zijn passie deelt.

En daarmee raakt Gary aan de kern van wat sociale media nou eigenlijk zijn. Want sociale media bestaan natuurlijk niet. Een medium kan niet sociaal zijn. Net als dat ego medium niet bestaan omdat een medium geen ego heeft. Het medium stelt ons mensen alleen in staat om sociaal te zijn. Het stelt ons in staat om echt mens te zijn, in relatie tot een veel grotere groep dan we vroeger fysiek konden. Of we nu gek, dwaas, egoïstisch of juist attent, hulpvaardig en sympathiek zijn. Wie dat begrijpt, heeft het niet meer over social media of ego media.Maar gebruikt het medium om zijn passie te volgen, te doen wat hij graag doet.

Zullen we Social media dan voortaan maar Passie Media noemen?

*) René Jansen, gepassioneerd verhalenvertellen bij Winkwaves